Haşhaşta Uyuşturucu Var Mı? Bir Genç Yetişkinin İçsel Mücadelesi
Hayat bazen seni bir kenara itiyor ve zihnindeki karmaşalarla baş başa bırakıyor. 25 yaşındayım, Kayseri’de yaşıyorum. Her sabah kalkıp dışarı baktığımda, uzaklarda bir dağ silüeti var; karanlıkta kaybolan, gündüz ışığında ise sakinleşen bir görüntü. Gözlerim o dağları seviyor, çünkü her şeyin başladığı yer orası. Bugün ise düşündüğüm bir şey var: haşhaşta gerçekten uyuşturucu var mı? Gözlerimdeki ışık, bu sorunun cevabını bulmaya çalışırken kayboluyor. Hayat, bazen hiç beklemediğin şekilde seni sınar, işte o anlardan biri.
Kayseri’nin Sokaklarında Haşhaş ve Anılar
Haşhaş, Kayseri’nin köylerinde sıklıkla yetiştirilen bir bitki. Küçükken, dedemle tarlaya gittiğimde haşhaş çiçeklerinin ne kadar güzel olduğunu hatırlıyorum. Bembeyaz, zarif bir çiçek… O zamanlar hiç anlamamıştım, bir bitkiden uyuşturucu elde edilebileceğini. Dedem ise her zaman, “Çiçeklerin dibine kadar büyümesini bekle, o zaman hasat etmen gerekir” derdi. Bir gün, haşhaşın aslında sadece güzellikten ibaret olmadığını öğrenince, içimde büyük bir boşluk oluştu.
Hikaye, birkaç yıl önce, bir yaz akşamı başladı. Arkadaşım Emre, her zaman olduğu gibi kaybolmuştu. Telefona cevap vermiyor, sosyal medyada bir şey paylaşmıyordu. Endişelenip, onu bulmaya karar verdim. Kayseri’nin sokaklarında yürürken, sağa sola bakınıp “Nerede bu adam?” diye düşündüm. Tam o sırada, eski mahallemizdeki o boş arazide gördüm onu. Bir köşeye oturmuş, yanına bir torba koymuştu.
“Emre, ne yapıyorsun burada?” diye sordum, sesi bir hayli değişmişti. Sanki bir şeyler gizliyordu, ya da daha doğrusu benden bir şey saklıyordu.
“Bir şey yok, sadece bir şeyler deniyorum,” dedi. Fakat gözlerinde bir değişiklik vardı. Gözbebekleri büyümüş, yüzü solmuştu. Üzerindeki elbiseler kirliydi ve her zamanki gülümsemesi yerini donuk bir ifadeye bırakmıştı. Torbadan bir şeyler çıkarıyordu.
Ben ne olduğunu anlamadan, o torbadan bir miktar haşhaş çıkardı. Çiçeklerin, ne kadar masum göründüklerini düşündüm bir an. Ama bu masumiyetin ardında bir tehlike gizliydi. Haşhaşın uyuşturucuya dönüşebileceğini biliyordum. “Emre, sen ne yapıyorsun?” diye bağırdım. O an, içimde bir korku yükseldi.
Uyuşturucu ve Haşhaşın Karanlık Yüzü
Haşhaş, doğada güzel bir bitki gibi görünse de, tarlalarda yetiştiği gibi bazen karanlıkta boy gösteriyor. Haşhaşın içeriğinde morfin, eroin gibi maddeler bulunabiliyor ve bu maddeler insanı bir müddetliğine hayal alemlerine sürüklüyor. Emre’nin bakışlarındaki boşluk, bu gerçeği daha net bir şekilde gözlerim önüne serdi. O an, onun yalnızca bir arkadaşım olmadığını fark ettim. Yavaşça, hayatta kaybolmuş birini görüyordum.
“Haşhaşın bu hali ne işe yarar?” diye sordum, sesim titreyerek. Emre başını hafifçe salladı. “Deniyorum işte… Bunu yaparak rahatlıyorum,” dedi.
Bir insanın neden böyle bir şey yaptığını anlamak kolay değil. O an, gözlerimdeki ışığın solduğunu hissettim. Arkadaşımın içine düştüğü boşlukta kaybolduğunu görmek, benim için içsel bir krizdi. Duygularım karışıktı; bir yandan ona yardım etmek istiyor, bir yandan da onun ne kadar derin bir bataklığa battığını görmekten korkuyordum.
Umut ve Hayal Kırıklığı Arasında
Bir arkadaşının hayatını değiştirmek istiyorsan, bazen tek yapman gereken ona doğru yolu göstermek oluyor. O an, Emre’ye söylemek istediğim çok şey vardı, ama dilim tutulmuştu. Gözlerinde umut kaybolmuştu, bu yüzden umudumu ona nasıl anlatabilirim diye düşündüm.
Bir süre sessiz kaldık, sonra ben cesaretimi topladım. “Bak Emre, bu sadece seni bir yere götürmeyecek. Haşhaşın seni hapsetmesine izin verme. Bunu yaparak sadece daha fazla kaybolursun,” dedim. Sesim kırılgan ama kararlıydı.
İçimdeki o kırgınlık, aslında hayatın ne kadar kırılgan olduğunu anlamamı sağladı. O an, hepimizin bir şekilde kaybolabileceğini, ama asıl önemli olanın yeniden buluşmak olduğunu fark ettim. Belki de hayat, hepimizin bir şekilde kaybolduğu ama sonra birbirimizi bulduğumuz bir yolculuk.
Sonuç Olarak
Haşhaşta uyuşturucu var mı? Evet, var. Ama insanın en büyük uyuşturucusu, bazen duygusal boşluklardan ve karanlık düşüncelerden kaçmak için bulduğu geçici çözümler. Emre’yi o günden sonra daha dikkatle izledim, umarım onun kaybolmuş duygularını bir şekilde bulabilirim. Haşhaş sadece bir başlangıçtır; asıl mücadele, insanın kendi içindeki karanlıkla baş etmeye başladığı andır.